Περιληπτικά..... Τοποθεσία: Vancouver , Καναδάς. Μπάντα: Black Mountain Μέλη: 5, με ηγέτη τον Stephen Mc Bean, υπεύθυνο για την γέννηση των Jerk With A Bomb και των Pink Mountaintops, δύο group που στόλιζαν την πάντοτε δραστήρια μουσική σκηνή της καναδικής πόλης. Μουσική: Ναι καλά.. σιγά μην κάτσω να αναλύσω την δαιδαλώδη μουσική, μιας, από τις αγαπημένες μου μπάντες σήμερα. Απλά πράγματα. Όποιος γουστάρει hard,phychedelic,acid rock με ψυχεδελικές πινελιές και μεταλλαγμένα blues, επιβάλλεται να κάνει ένα ταξίδι μέσα στο σύμπαν τους. Οι άνθρωποι σέβονται τα ακούσματα τους, και αυτό είναι εύκολα αντιληπτό για κάποιον που έχει εντρυφήσει στο ροκ που παίχτηκε την δεκαετία του 70. Δισκογραφία: 3 album
Oλα ξεκίνησαν από μια ιδέα που είχε ο Mick Jagger, να καλέσει διάφορους μουσικούς εκείνης της εποχής και να παίξουν μαζί σε ένα μουσικό event, το οποίο θα κινηματογραφούσαν και θα το προβάλανε στο BBC, τις ημέρες των Χριστουγέννων του 1968.
Πρόσκληση έλαβαν, ο Johnny Cash, οι Isley Brothers, ο Steve Windwood (Traffic), o Paul Mc Cartney και για παρουσιάστρια πρότειναν στην Brigitte Bardot. Όλοι αρνήθηκαν! Ο Brian Jones, επίσης, μέλος τότε των Stones, είχε ενδοιασμούς για την εμφάνιση του και ένιωθε οτι τα άλλα μέλη δεν τον θέλανε στο συγκρότημα. Τελικά, παίζει μαζί τους για τελευταία φορά, αφου λίγο καιρό αργότερα θα φύγει απο την ζωή.
Το γύρισμα έγινε στις 11 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς αλλά δεν παίχτηκε στην τηλεόραση και ούτε κυκλοφόρησε στα ράφια των δισκοπωλείων. Η επίσημη δικαιολογία των Rolling Stones, γι'αυτήν την απραξία, ήταν ότι δεν τους άρεσε η εμφάνιση τους!!
Λέγεται, όμως, ότι ο πραγματικός λόγος ήταν η δυναμική εμφάνιση των Who, που επισκίασε αυτή των Stones, γεγονός που ο Jagger δεν το ήθελε, μιας και ήταν ο οικοδεσπότης της βραδιάς.
Τελικά, όταν δόθηκε το πράσινο φως για την διάθεση του, το 1996, γίνανε όλοι μάρτυρες μιας κορυφαίας συνεύρεσης ανάμεσα σε τεράστιους μουσικούς της rock κουλτούρας εκείνης της εποχής.
Jethro Tull
Αρχικά είχαν επιλεγεί οι, παντελώς άγνωστοι τότε, Led Zeppelin.
Ο Mick Jagger όμως προτίμησε τους Jethro Tull, οι οποίοι πρωτοεμφανιζόμενοι τότε, άνοιγαν τις συναυλίες των Pink Floyd.
Οι Jethro Tull, παίζουν ζωντανά στην τηλεόραση πρώτη φορά το παρθενικό τους single, "Song For Jeffery" και βέβαια είναι και η τελευταία φορά που παίζει μαζί τους ο κιθαρίστας Tony Lommi, αφού αμέσως μετά το show θα τους παρατήσει για να σχηματίσει, μαζί με έναν τρελαμένο, ονόματι Ozzy, τους Black Sabbath! Jethro tull-song for jeffery by nuovus
The Who
Στην συνέχεια, τους προαναγγέλλει ο Keith Richards και ανεβαίνουν στην σκηνή οι "The Who". Η εμφάνιση τους είναι σαρωτική.
Παίζουν μια μίνι rock όπερα με τίτλο "A Quick One While He's Away" και αφήνουν τους πάντες άφωνους με την δυναμικότητα και την ενέργεια που βγάζουν πάνω στην σκηνή. Το highlight της παρουσίας τους είναι, φυσικά, ο Keith Moon, ο οποίος είχε ρίξει νερό και μπύρα στα τύμπανα και κάθε φορά που τα χτυπούσε ξεπηδούσε ένα συντριβάνι.
Αποδεικνύει, βεβαια, και με το παίξιμο του, γιατί θεωρείται από πολλούς ο καλύτερος drummer που έχει περάσει ποτέ από τον rock πλανήτη. Απλά, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του.
"Aint That A Lot Of Love". Διασκευή στο τραγούδι του Homer Banks.
H σειρά του bluesman Taj Mahal και της μπάντας του, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και ο μεγάλος κιθαρίστας Jesse Ed Davis, αργότερα συνεργάτης μουσικών όπως ο Eric Clapton, ο John Lennon, ο Leonard Cohen κ.α. Μέχρι την τελευταία στιγμή η συμμετοχή του στο show ήταν αβέβαιη, αφού η Ένωση Βρετανών Μουσικών δεν του επέτρεπε να παίξει.
Η κούκλα, Marianne Faithfull, αγαπημένη τότε του Jagger, ερμηνεύει το "Something Better", σε μια τρυφερή και χαμηλών τόνων στιγμή του show.
Μετά από μια "συζήτηση" μεταξύ του John Lennon και του Mick Jagger, την σκηνή καταλαμβάνουν 4 ιερά τέρατα.
Eric Clapton, John Lennon,
Mitch Mitchell, Keith Richards
The Dirty Mac. Το supergroup που σχηματίστηκε εκείνη την ώρα και μόνο για αυτό το event. Στις κιθάρες είναι o Lennon μαζί με τον απίστευτο Eric Clapton, που τότε έπαιζε στους Cream, στο μπάσο ο Keith Richards και πίσω από τα τύμπανα κάθεται ο drummer του Jimi Hendrix από τους Experience, Mitch Mitchell. Παίζουν το "Yer Blues", ένα blues κομμάτι από το "White Album" των Beatles και αφού ανεβαίνουν στην σκηνή ο βιολιστής Ivry Giltis και η Yoko Ono, συνεχίζουν με το "Whole Lotta Yoko". Αν εξαιρέσουμε τις avant-garde στριγκλιές της Yoko, οι υπόλοιποι από πίσω ζωγραφίζουν.
Φτάνουμε στο τέλος, όταν ο Lennon παρουσιάζει στο κοινό τους Rolling Stones.
Mick Jagger
Παιζουν το "Jumpin' Jack Flash", το blues "Parachute Woman", το "No Expectations", το "You can't always get what you want" χωρίς τα χωροδιακά μέρη που πρώτη φορά το παρουσιάζουν στο κοινό, και κλείνουν με μια φανταστική εκτέλεση του "Sympathy For The Devil" στην οποία πρέπει να δείτε την ταινία για να καταλάβετε τι γίνεται. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που ο Jagger βγάζει την μπλούζα του και φαίνεται σε τατουάζ στο στήθος του, ο Εωσφόρος. Αυτό φανταστείτε οτι το έκανε το 1969, σε εκπομπή που προριζόταν να προβληθεί παραμονή Χριστουγέννων!
Φυσικά αποδυκνύει για ακόμη μια φορά οτι είναι απίστευτος performer με τεράστιες ερμηνευτικές δυνατότητες.
Μετά απο μια συγκλονιστική εμφάνιση, οι Stones, καληνυχτούν και αποχαιρετούν τον κόσμο με τον "Salt of the earth".
Μια παράσταση πέρασε στην ιστορία.
Τα links για να κατεβάσετε την ταινία και το soundtrack, τα αντέγραψα απο το πολύ καλό blog Diomidis Music.
Αναμφισβήτητα, ο Jonathan Richard Guy Greenwood είναι ένας από τους καλύτερους και ίσως από τους πιο πρωτοποριακούς μουσικούς της γενιάς του.
Μέλος των Radiohead, για τους οποίους είναι και ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Κατά την γνώμη μου, σε αυτόν και στον Yorke οφείλεται πιο πολύ η στροφή που έκανε το συγκρότημα στον ήχο του, που ξεκίνησε με το "Ok Computer" και γιγαντώθηκε στο πρόσφατο "The King Of Limps".
Η συμβολή του στο χτίσιμο και τον ήχο των τραγουδιών είναι καταλυτική αφού, εκτός από κιθάρα και πλήκτρα, παίζει κρουστά, βιόλα, banjo, ξυλόφωνο και δημιουργεί και όλους αυτούς τους computerized ήχους και τα σχεδόν άρρυθμα, πολλές φορές beat, που στο τέλος σε κάνει να αναρωτιέσαι πως μπορεί και τα συνδυάζει όλα αυτά.
Το παράδοξο με τον Greenwood είναι ότι αποτελεί το μοναδικό μέλος των Radiohead το οποίο δεν έχει κανένα πτυχίο πάνω στην μουσική, ενώ έχει εκπαιδευτεί κατά καιρούς στα περισσότερα όργανα!
Στο βιογραφικό του μπορούμε επίσης να δούμε ότι είναι συνθέτης, στην κλασική ορχήστρα του BBC και του έχουν εμπιστευτεί να γράψει το soundrack για 4 κινηματογραφικές ταινίες.
- Bodysong (2003)
Σκηνοθετημένο από τον Simon Pummell, είναι ένα ντοκιμαντέρ για την ανθρώπινη ύπαρξη και την εξέλιξη της. Δεν υπάρχουν διάλογοι, παρά μόνο η μουσική του Jonny Greenwood.
- There Will Be Blood (2007)
Τόσο η ταινία, όσο και η μουσική, είναι διαμάντια.
- Norwegian Wood (2010)
Δραματικό φιλμ από την Ιαπωνία.
- We Need To Talk About Kevin (2011) Θα κυκλοφορήσει σύντομα, και είναι βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Lionel Shriver. Αφορά μια μητέρα η οποία παρακολουθεί το ημερολόγιο του γιου της, Kevin, μέχρι το παιδί να διαπράξει μια μαζική δολοφονία στο σχολείο του.
1963....ένας μελλοντολόγος-προφήτης πηγαίνει στους 4 τύπους της φωτογραφίας και τους λέει:
-" Παλικάρια, έκανα έναν διαλογισμό όσον αφορά το μέλλον σας, και ο καλός θεούλης, μου εμφάνισε αυτήν την φωτογραφία, από το έτος 2010"!
Πετάγεται ο περίεργος Lennon...
-" Έχω 2 ερωτήσεις. Πρώτον, γιατί τα μαλλιά μου είναι τόσο χάλια και δεύτερον, εξήγησε μου, τι είναι αυτό το ....iTunes που γράφει εδώ ρε συ?" -" Δεν ξέρω John.......πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι εσύ και ο George δεν θα μάθετε ποτέ, γιατί δεν θα ζήσετε μέχρι τότε.."
Αμέσως μετά τον διάλογο, ο Paul, αφού άκουσε τα ευχάριστα, γι'αυτόν, νέα, πήρε την κιθάρα του και άρχισε να συνθέτει από την αρχή ένα τραγούδι, που είχε γράψει 4 χρόνια πριν, με τίτλο "Love Me Do". Το ταξίδι τους ξεκινά.
σχεδόν μισό αιώνα μετά......
2010.... επί ένα μήνα περίπου, η Apple (μανούλα στο μάρκετινγκ) διαφημίζει στο site της ότι έρχεται μια μεγάλη έκπληξη για τους πελάτες της. Ενώ λοιπόν όλοι περιμένουν με αγωνία μια αναβάθμιση σε κάποιο προϊόν της ή προσθήκη μιας νέας υπηρεσίας, αυτή κάνει κάτι που ξενερώνει κάποιους φίλους της στο εξωτερικό και σχεδόν όλους τους φίλους της στην Ελλάδα.
Κλείνει συμφωνία με την ΕΜΙ και στις 16 Νοεμβρίου του 2010, διαθέτει προς πώληση όλα τα τραγούδια και albums των Beatles από το iTunes, το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό κατάστημα παγκοσμίως. Μια κίνηση που σύμφωνα με τον ηγέτη της Apple, Steve Jobs, ήταν ένα όνειρο ζωής.
Τα νούμερα είναι εντυπωσιακά. Την πρώτη εβδομάδα πουλήθηκαν 450.000 δίσκοι και 2.000.000 μεμονωμένα τραγούδια τους σε όλο τον κόσμο.
Από τα album, πρώτο σε πωλήσεις έρχεται το "Abbey Road", ενώ το τραγούδι που κατέβασαν οι περισσότεροι είναι το "Here Comes The Sun".
Καθόλου άσχημα για ένα group το οποίο σταμάτησε την πορεία του πριν από 41 χρόνια. Εξακολουθεί όμως να συγκινεί, να εμπνέει και να θεωρείται (και του γράφοντος συμπεριλαμβανομένου) το καλύτερο και πιο επιδραστικό συγκρότημα του αιώνα.
Μουσικός, συνθέτης και παραγωγός, γεννημένος στην Νέα Υόρκη πριν από 34 χρόνια. Το όνομα του άρχισε να ακούγεται όταν ηχογράφησε, το 2004, ένα προσωπικό δίσκο με τίτλο "The Grey Album" στο οποίο συνδύασε τις a cappella versions των κομματιών στο "The Black Album" του JayZ με samples από το "White Album" των Beatles!. Η πλάκα είναι ότι, ενώ αυτό το είχε κάνει για να το μοιράσει σε φίλους του, έγινε γνωστό μέσω του internet και έφτασε να χαρακτηριστεί από το Rolling Stone ως "Το απόλυτο remix album".
Τον πρόσεξε λοιπόν ο Damon Albarn, του πρότεινε συνεργασία με τους Gorillaz και έφτασε σήμερα, μετά από πολλές δουλειές, να βραβεύεται ως ο καλύτερος παραγωγός της χρονιάς.
Μέσα στο 2011 δουλεύει πάνω στον καινούργιο δίσκο των U2, ενώ τον Μάιο θα κυκλοφορήσει το "Rome". Ένα project που έχει σχηματίσει με τον συνθέτη Daniele Lupi, με μουσική επηρεασμένη από τα παλιά spaghetti western και στο οποίο συμμετέχουν ο Jack White, η Norah Jones και οι καταπληκτικοί μουσικοί του Ennio Morricone. Δείτε ...Rome Project
Οι πιο γνωστοί δίσκοι, στους οποίους έβαλε το χεράκι του, μέχρι τώρα, είναι.....
Gorillaz - Demon Days
Η παραγωγή του, στο δεύτερο δίσκο των Gorillaz, ήταν που τον έκανε ευρύτερα γνωστό.
Dreamt Of Light Years In The Belly Of A Mountain - Sparklehorse
The Dark Night Of Soul - Danger Mouse and Sparklehorse
Διαβάστε μόνο ποιοι τραγουδούν εδώ
James Mercer (The Shins)
Wayne Coyne (The Flaming Lips)
Gruff Rhys (Super Fury Animals)
Jason Lytle (Grandaddy)
Julian Casablancas (The Strokes)
Frank Black (The Pixies)
Iggy Pop
Nina Persson (Gardigans)
Suzanne Vega
Vic Chesnutt
David Lynch
Scott Spilane (Neutral Milk Hotel)
The Good,The Bad And The Queen
Βρετανικό group με τον Damon Albarn, τον Paul Simonon (κιθαρίστας των Clash), τον Simon Tong (πρώην κιθαρίστας και κιμπορντίστας στους Verve) και τον Tony Allen (νιγηριανός drummer)
Broken Bells - Broken Bells
Συγκρότημα που δημιούργησε ο Danger Mouse μαζί με τον τραγουδιστή των The Shins, James Mercer.
Gnarls Barkley - St Elsewhere - The Odd Couple Ένα άλλο project το οποίο γνώρισε και τεράστια επιτυχία. Μέλη του ο Danger Mouse και ο τραγουδιστής/rapper Cee Lo Green.
The Black Keys - Attack And Release - Brothers
Δισκάαααααρες. Στο single "Tighten Up" η παραγωγή είναι δική του.
Τον εαυτό του τον παρομοιάζει σαν ένα μαέστρο, ο οποίος διευθύνει μια ολόκληρη ορχήστρα από παλιά βινύλια. Ίσως να είναι αυτός ο χαρακτηρισμός που του ταιριάζει περισσότερο, μιας και η ατμόσφαιρα που αναδύεται από τον πρώτο του δίσκο, "A World Without", είναι περίεργα γνωστή.
Σίγουρα κάπου έχουμε ξανακούσει αυτές τις folk κιθάρες, αυτά τα beats, αυτό το υπέροχο πιάνο, αυτές τις gospel ελεγείες και αυτά τα χάλκινα πνευστά. Όργανα και samples που χρησιμοποιεί ο Aaron Thomason, για να φτιάξει το καλύτερο soundtrack των γλυκά μελαγχολικών ημερών μας.
“Μεγάλωσα ακούγοντας John Lee Hooker, Howlin Wolf, Robert Johnson και πολύ Jimi Hendrix και Captain Beefheart. Έτσι εκτέθηκα σε όλους αυτούς τους μουσικούς σε πολύ μικρή ηλικία. Αυτό παρέμεινε μέσα μου και φαίνεται όλο και πιο πολύ όσο μεγαλώνω. Νομίζω ότι ο τρόπος που ζούμε καθώς μεγαλώνουμε είναι αυτό που ξέραμε όσο ήμασταν παιδιά.” PJ Harvey.
Αποτέλεσμα....
-Το 1992 το Rolling Stone της δίνει τον τίτλο της καλύτερης συνθέτριας της χρονιάς για το ντεμπούτο της album "Dry".
-Ο ίδιος δίσκος, φιγουράρει στις λίστα με τα 100 καλύτερα album όλων των εποχών στα περιοδικά NME και Melody Maker, καθώς και στο βιβλίο "1001 albums you must hear before you die".
-Έχει στην κατοχή της 2 υποψηφιότητες και 1 βραβείο Mercury ενώ ήταν υποψήφια 7 φορές για Brit Award και 5 φορές για Grammy. -Σε ψηφοφορία αναγνωστών του περιοδικού Q, to 2002, παίρνει την θέση της καλύτερης rock τραγουδίστριας και το Rolling Stone, πάλι, τοποθετεί τα album της, "Rid Of Me" και "To Bring You My Love", μέσα στους 500 καλύτερους rock δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ!
Διακρίσεις, πού είτε τις πάρεις στα σοβαρά, είτε όχι, το γενικό συμπέρασμα είναι ένα:
Η Polly είναι ίσως η σημαντικότερη rock γυναικεία φυσιογνωμία των 2 τελευταίων δεκαετιών. Αυτό βέβαια, δεν αποδεικνύεται μόνο από τα 7 προσωπικά album που έχει κυκλοφορήσει, τα 2 εκ των οποίων, μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν rock αριστουργήματα, αλλά και από τις συνεργασίες της με καταξιωμένα ονόματα της μουσικής κοινότητας.
Δεν είναι και λίγο να ζητάνε τις υπηρεσίες σου καλλιτέχνες όπως ο Nick Cave και ο Mark Lanegan, ή να φωνάζεις τον Thom Yorke για ντουέτο και να ανταποκρίνεται. Για του λόγου τω αληθές, ακούστε παρακάτω.....
PJ Harveyand......
.....Automatic Dlamini. Το συγκρότημα του John Parish, με τον οποίο συνεργάστηκε και πάλι 4 χρόνια αργότερα. Η φωνή της ακούγεται στον δίσκο "From Diva To A Diver", σε 3 κομμάτια, ενώ σε άλλα 2 παίζει μπάσο και drums!.
.....Grape.
Συμμετέχει στο album "Maths And Passion" EP, τραγουδώντας το "Baby In A Plastic Bag".
.....Moonshake.
Από το album των Moonshake, " The Sound Your Eyes Can Follow", μιας πειραματικής post/rock βρετανικής μπάντας που έδρασε μεταξύ 1991 και 1997. Η Polly δανείζει την φωνή της σε 5 τραγούδια τους, μεταξύ αυτών και στο "Just A Working Girl".
.....Nick Cave.
Την καλεί ο Cave, με τον οποίο ήταν και ζευγάρι για κάποιο διάστημα, για να τραγουδήσει σε 2 κομμάτια. Ακούγεται ,μεταξύ άλλων "καταραμένων" προσκεκλημένων, στην διασκευή του τραγουδιού "Death Is Not The End" του Bob Dylan και στο "Henry Lee". Βασισμένο σε ένα παλιό αμερικάνικο παραδοσιακό τραγούδι, το "Henry Lee" αναφέρεται στην ιστορία ενός άντρα, ο οποίος έκανε το λάθος να πει στην γυναίκα του ότι δεν την αγαπάει, αλλά και ούτε ποτέ του την αγάπησε. Θολώνει λοιπόν η κοπέλα και ένα βράδυ τον μαχαιρώνει και πετάει το πτώμα του σε ένα πηγάδι. Ιστορίες αγάπης! Lie there, lie there, little Henry Lee
Till the flesh drops from your bones
For the girl you have in that merry green land
Can wait forever for you to come home
......Spleen.
Η Polly τραγουδάει jazz. Οι Spleen είναι το συγκρότημα του Rob Ellis, drummer, που τον είχε στην ηχογράφηση των πρώτων δίσκων της.
.....John Parish.
Για πολύ καιρό, στενός συνεργάτης της και σε κάποιες δουλειές παραγωγός της. Κυκλοφόρησαν μαζί 2 δίσκους, το "Dance Hall At Lounge Point" το 1996 και "A Woman A Man Walked By" το 2009. Την βοήθησε και στο φετινό της έργο "Let England Shake.
.....Tricky.
Ντουέτο στο "Broken Homes" από τον δίσκο του Tricky, "Angels With Dirty Faces"
.....Sparklehorse.
Ο Mark Linkous, την προσκαλεί στην ηχογραφήσεις του δίσκου, "Its A Wonderful Life", στην Ισπανία και αυτή τραγουδάει, παίζει πιάνο, ηλεκτρική κιθάρα σε 3 κομμάτια και κάνει παραγωγή σε άλλα 2 μαζί με τον John Parish.
......Gordon Gano.
Ο τραγουδιστής των Violent Femmes συνεργάζεται μαζί της, για το τραγούδι "Hitting the ground", που θα συμπεριλαμβανόταν σε ένα soundtrack που δούλευε ο ίδιος, το 1995, στο οποίο συμμετείχαν επίσης ο Lou Reed, ο Frank Black κ.α
.....Josh Homme.
Ιδρυτικό μέλος των Kyuss, των Queens Of The Stone Age, των Eangles Of Death Metal και των Them Crooked Vultures. Το 1997 ξεκινάει το project "The Desert Sessions", μια μουσική κολεκτίβα που από τότε έχει κυκλοφορήσει 10 volumes. Η Pj Harvey προσφέρει τις υπηρεσίες της σε 8 τραγούδια στα volumes 9 και 10.
.....Mark Lanegan.
"Come to me" και "Hit the city" τα δύο κομμάτια που τραγουδάει στον δίσκο του Lanegan " Bubblegum"
.....Thom Yorke.
Προσκαλεί τον τραγουδιστή των Radiohead, στις ηχογραφήσεις του album "Stories from the city, stories from the sea, και το αποτέλεσμα οδηγεί σε ένα από τα πιο σπαρακτικά ερωτικά κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ.
.....Marianne Faithfull.
Η Polly γράφει 3 τραγούδια, ενώ κάνει παραγωγή και συμμετέχει σε 5 συνολικά, στο εξαιρετικό album Marianne Faithfull, "Before The Poison.
Long afloat on shipless oceans I did all my best to smile til your singing eyes and fingers drew me, loving, to your isle. And you sang, "sail to me, sail to me; Let me enfold you." Here I am, here I am waiting to hold you. Did I dream you dreamed about me? Were you here when I was full sail? Now my foolish boat is leaning, broken lovelorn on your rocks. For you sang, "touch me not, touch me not, come back tomorrow." Oh my heart, oh my heart shies from the sorrow. I'm as puzzled as a newborn child. I'm as riddled as the tide. Should I stand amid the breakers? Or shall I lie with death my bride? Hear me sing: "swim to me, swim to me, let me enfold you." "Here I am. Here I am, waiting to hold you."
.....και η καταπληκτική διασκευή από τους This Mortal Coil
Στην ιστορία του Rock, υπήρξαν πόλεις στις ΗΠΑ, οι οποίες αποτέλεσαν το κέντρο της μουσικής εξέλιξης, για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η Αθήνα γέννησε τους R.E.M, η Μινεάπολις τους Husker Du και τους Replacements, η Νέα Υόρκη τους Velvets και την Patti Smith και η σκηνή του Seattle ( Nirvana, Pearl Jam, Alice In Chains, Walkabouts) έκανε την δεκαετία του 90 να μοιάζει εντελώς δική της υπόθεση.
Στις αρχές αυτού του αιώνα, ήταν η σειρά του Detroit. H garage rock σκηνή του, βγήκε από το καβούκι της και ανέδειξε πολλές μπάντες όπως οι White Stripes, οι Von Bondies, οι Detroit Compras, οι Dirtbombs οι οποίες ξαναγέννησαν και επαναπροσδιόρισαν την φρεσκάδα του rock.
Ο σκηνοθέτης James R.Petix, αναγνώρισε πόσο σημαντικά πράγματα συνέβαιναν εκεί, και αποφάσισε να φιλμογραφήσει ένα ντοκιμαντέρ για την τοπική μουσική σκηνή με τίτλο "It Came From Detroit". Μια καταπληκτική δουλειά, που καταγράφει τους ανθρώπους, τους ήχους και τις garage rock μυρωδιές που ανέδυε η πόλη εκείνη την περίοδο. Το φιλμ, είναι, κατά κάποιο τρόπο, και μια απάντηση προς την μουσική βιομηχανία, στο πως η αληθινή μουσική μπορεί να επιβιώσει και στις χειρότερες συνθήκες.
Άλλωστε, όπως δήλωσε και ο σκηνοθέτης, υπήρξε ένα μοναδικό, χαρακτηριστικό στοιχείο στην μουσική εκείνης της περιόδου, στην πόλη του Detroit, που δεν το συναντάς συχνά. Η ειλικρίνεια.
Επιτέλους. Η πρώτη δισκάρα του 2011 έρχεται από μια παλιά καραβάνα και το συγκρότημα του, The Twilight Singers. O Greg Dulli ξεκίνησε το group, το 1998 στην Νέα Ορλεάνη, σαν side project των θρυλικών Afghan Wings. Έκτοτε, έχουν ηχογραφήσει 5 δίσκους, τους οποίους έχουν συνοδέψει με ισάριθμες παγκόσμιες περιοδείες. Φέτος, μετά από 5 χρόνια απουσίας, μας χαρίζουν το "Dynamite Steps", το καλύτερο τους έργο και σίγουρα ένα από τα καλύτερα της χρονιάς. Όλοι οι φίλοι είναι εδώ. Ani Di Franko, Joseph Arthur, Nick McCabe (κιθαρίστας των Verve), Petra Haden και Mark Lanegan. Ψυχωτικό, παθιασμένο, ερωτικό, βρώμικο rock n roll, ποτισμένο με την, εκ σωθικών βγαλμένη, φωνή του Greg Dulli. Εθισμός!
Συντετριμμένος ο Greg Dulli από τον θάνατο του φίλου του, σκηνοθέτη Ted Demme, ηχογραφεί τον δεύτερο δίσκο με την συμμετοχή του πολυοργανίστα Mathias Schneeberger, του κιθαρίστα Alvin Youngblood Hart, του drummer Stanton Moore, της βιολίστριας Petra Haden και του ....ημίθεου Mark Lanegan
She Loves You - 2004
Όποιος μουσικός θέλει να διασκευάζει τραγούδια, αυτόν τον δίσκο πρέπει να τον έχει Ευαγγέλιο.
Ο Lanegan συμμετέχει σε 3 τραγούδια.
Powder Burns - 2006
Εξαιρετικός δίσκος, αν και ηχογραφήθηκε με δυσκολία, σε ένα στούντιο της Νέας Ορλεάνης το οποίο έπαιρνε ρεύμα από γεννήτριες πετρελαίου, αφού, λίγο καιρό πριν, τα πάντα τα είχε καταστρέψει ο τυφώνας Κατρίνα.
